Bevroren harten
Elke avond voor het slapengaan
Maak ik het even stil in mijn hoofd
Gisteren voelde ik me heel erg aangedaan
Ik voelde alsof mijn adem werd geroofd
Een zware druk op mijn hart
Een dikke krop in de keel
En mijn buik was heel verward
Ik voelde de onrust teveel
Oude woorden kwamen weer naar boven
‘Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld’
Uit de tijd dat we alles moesten geloven
‘opdat gij goed leven zult’
Die vermanende vinger verloor zijn kracht
Maar vandaag de dag lopen we opnieuw rond
Met heel veel angst in een donkere nacht
Met overal een masker op onze mond
Het sociaal leven ligt helemaal stil
Winkels dicht, horeca dicht
Niet meer mogen doen wat je wil
Aan het einde van de tunnel geen licht
Geen enkel perspectief voor morgen
Geen knuffels, geen kussen, geen schouderklop
‘We moeten denken aan de mensen die zorgen
Denken aan een mogelijke opnamestop
Mensen zullen anders zeker dood gaan’
Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld
Hoe zijn we ooit zo ver af komen te staan?
Hoe hebben we ooit de werkelijkheid zo verhuld
Achter een masker van hardheid
Achter een masker van afstand
Achter een masker van hard beleid
Liep het misschien ergens anders mis in dit land?
Onze helden werden minder betaald
We hangen wel een witte doek aan het raam
Het aantal bedden is serieus gedaald
Oef, het beleid is vrij van alle blaam
Is dit het nieuwe normaal?
Onze jongeren geïsoleerd van kameraden
Geen gezellig restaurantje, enkel nog afhaal
Elkaar wijzen op ‘verkeerde’ daden
En cultuur enkel nog een lege zaal
Heel veel mensen zonder eigen inkomen
Kleinkinderen niet bij oma en opa op de schoot
Mensen verliezen hun dromen
Kiezen niet voor het leven, maar voor de dood
Maar er is hoop op betere tijden!
Want de oplossing komt eraan
Gedaan dan met alle lijden?
Het is echt enorm snel gegaan
Waar er normaal jaren wordt getest
Is de redding nu al heel dicht
Want elk bedrijf doet zijn uiterste best
En zet zijn redding in het licht
Oef, weer opnieuw naar het oude dan?
Neen toch niet, bepaalde dingen zullen blijven
En wat is het lange termijn plan?
Dat weten we niet, ook niet voor onze lijven
Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote schuld
Wat zal er nog komen?
De toekomst is in mist omhuld
Laat ons nog maar even van het oude dromen
En in de tussentijd wijzen we nog even naar elkaar
Als het weer lichtjes de verkeerde richting uitgaat
We staan altijd met een antwoord klaar
Anderen zetten we op hun plaats, zelfs onze beste maat
Ook al zijn onze winters niet meer koud
Bevroren met ijs zijn onze harten
Het is schuld die ons in de greep houdt
Kunnen we de tijd niet opnieuw opstarten?
18/11/2020
Marleen Debord